අතුරලියේ රතනහිමියන් පසුගිය ජනවාරි 16 වෙනිදා විශේෂ මාධ්‍ය හමුවක් පවත්වමින් කියා සිටියේ තමන් පාර්ලිමේන්තුවේ ස්වාධීන මන්ත්‍රීවරයෙකු ලෙස ක්‍රියා කරන බවයි. ඊට දිනකට පසු රතනහිමියන් නියෝජනය කළ ‘ජාතික හෙළ උරුමයේ‘ නායකයාව සිටි වත්මන්හි එහි උත්තරීතර සංඝ සභාවේ සභාපති ධූරය දරණ ඕමල්පේ සෝභිත හිමියන් මාධ්‍ය හමුවකදී කියා සිටියේ “රතනහිමියන් පාර්ලිමේන්තුවේ ස්වාධීනව කටයුතු කිරීම අගය කරන බව හා මෙම ස්වාධීනවීම වඩාත් ඵලදායිවන්නේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ධූරයෙන්ද, ඉල්ලා අස්වීමෙන්“ බවයි. මෙම අදහස් පළකිරීම් දෙක අතර පවත්නා හිස් අවකාශය යනු මේ මොහොතේ දේශපාලනයේ සක්‍රීය භූමියයි. වෙනත් අයුරකින් කිවහොත් 2020 ජනාධිපතිවරණයේ ක්‍රියකාරී සැලැස්ම (action plan)ස්ථාන ගතවීම ආරම්භ වී ඇත්තේ මෙම අවකාශය තුළය.
2015 ජනවාරි 08 වන දින පැවති ජනාධිපතිවරණයෙන් රාජපක්ෂ රෙජිමය ගෙදර යැවීමට පුරෝගාමී වූවන් අතර රතන හිමියන්ද වැදගත් චරිතයකි. තිරයෙන් පිටුපස විශාල වැඩ කොටසක්ද, තිරය ඉදිරිපිට සුළු වැඩ කොටසක්ද උන්වහන්සේ විසින් ඉටුකරනු ලැබූ බව සත්‍යයකි. රතනහිමියන්ගේ දේශපාලනාගමනයට දිගු ඉතිහාසයක් ඇතත් මහින්ද රාජපක්ෂ යුගයේදී උන්වහන්සේ විසින් ඉටුකරනු ලැබූ කාර්යභාර්ය අමතක කළ නොහැකිය. කැබිතිගොල්ලෑව බස් බෝම්බය පුපුරන අවස්ථාව වනවිටත් යුද්ධයකට තල්ලුවීමට සූදානමක් නොතිබුණු මහින්ද රාජපක්ෂව යුද්ධයකට තල්ලුකිරීමේ වැඩපිළිවෙළේ පුරෝගාමියෙකු ලෙසද උන්වහන්සේ කටයුතු කළ බව නොරහසකි. " ගහන්න ගහන්න කියලා ඔක්කොම උපදෙස් දෙනවා ලබ්බෙන්ද ගහන්නේ කියලා නගුට පුකේ ගහගෙන එතුමන්ලා පුටුව යට හැංගෙනකොට, බල්ලා නාවන්න ගෙනියනවා වගේ බලෙන් යුද්දෙට දක්කන් ගියේ රතනලා බැව්“ පිළිගත යුතුය. වෙනත් විදිහකට කියන්නේනම් ‘මාවිල් ආරු සොරොව්වෙන් වතුර දෙන්න බැරිනම් අපි ගිහින් සොරොව්ව අරිනවා‘ කියලා සොරොව්ව බේරගන්න හමුදාබලය යොදවගන්න එදා නායකයට තර්ජනය කරන්න තරම් හයියක් චම්පිකලාට, රතනලාට තිබුණු බැව් අප විසින් අමතක කළ යුතු නොවේ. එහෙව් චම්පිකලා, රතනලා ජාතිවාදය කරපින්නා ගනිමින්, යුද්ධයටම ආවඩමින් වඩාත් දක්ෂිණාවර්ථිකව තම දේශපාලන වක්‍රය අඳිනවිට නූතන වම ලෙස ආධිපත්‍ය දරමින් සිටි ජවිපෙට හෙළ උරුමයටත් වඩා ජාතිවාදී හා දක්ෂිණාංශික වෙමින් තම වක්‍රය අඳින්නට සිදුවිය. වඩාත් අර්බුදයකට ගමන් කරනු ලැබුවේ ජවිපෙයයි. තමාට අහිමිවන ඡන්ද පදනම රැක ගැනීමට හෙළ උරුමයටත් වඩා මීටර් සිය ගණනකින් දක්ෂිණාංශිකව කැරකීමට ජවිපෙට සිදුවූ අතර තම සතුරා මිතුරා සොයාගැනීමට පවා නොහැකිව රාජපක්ෂගේ කරට අත දා ගනිමින් “වාම කොටි-සාම කොටි-මාධ්‍ය කොටි පරදවමු“ කියා පෝස්ටර් ගැසීමට ඔවුන්ට සිදුවිය. තමා විසින් රතනලාට වෙට්ටු දාන්නට ගොස් වැටුණු අමාරුව තේරුම් ගැනීමට ජවිපෙට තවත් සෑහෙන කාලයක් ගතවිය. අන්තිමට රාජපක්ෂලා ඊනියා යුද ජයග්‍රහණයේ පොල්මංකාරයින් වූ අතර විරෝ පට්ටම් ගහගෙන අයින් වෙන්නට ජවිපෙටත්, රතනලා ප්‍රමුඛ හෙළ උරුමයටත් සිදුවිය.
දැන් රතනහිමි විසින් දමා ඇත්තේ තවත් මුට්ටියකි. මෙවර මුට්ටියේ අරමුණ කුමක් විය හැකිද? රතනහිමි විසින් මුට්ටිය දමන්නේ මෛත්‍රී පොදු අපේක්ෂකයා ලෙස බලයට පත් කොට එලෙස බලයට පත්කිරීමේ අරමුණු වලින් සියයට පනහක්වත් මුදුන් පමුණුවා ගැනීමට නොහැකිවූ තත්ත්වයක් තුළය. එනම් තමන් විසින් දරදිය අදින ලද නමුත් ඵලක් නොවූ ව්‍යාපෘතියක අවුරුදු දෙකක කාලයක් නිස්කාරණේ ගත කිරීමෙන් පසුවය. මෙම මුට්ටියේ අරමුණ පැහැදිලි කර ගැනීමට කළ යුත්තේ හාහා පුරා කියා උන්වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශයට පත් කළ ඊනියා ස්වාධීනත්වයේ මාධ්‍ය හමුව තුළිනි. එහිදී උන්වහන්සේ කළ කී දෑ තුළිනි. අදහස් උදහස් බොහෝ ප්‍රමාණයක් මෙම මාධ්‍ය හමුවේදී උන්වහන්සේ විසින් බෙදාහදා ගනු ලැබුවද ඒ සියල්ල සම්පිණ්ඩනය කිරීමේදී මූලික කරුණු දෙකක් පාදා ගත හැකිය. එයින් එකක් වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය විසින් යළි ගොඩඑන්නට තටමන ජාතිවාදී, ආගම්වාදී, අන්තවාදී සටන්පාඨ වලින් අඩක් රතනහිමියන් විසින් තමන්ගේ පුරුදු දේශපාලන දෘෂ්ටිවාදයේ තබා ගැනීමය. ‘විදෙස් අත පෙවීම් එපා, ඒකීය රට, බුදු දහමට නිසි තැන, සංස්කෘතිය ආරක්ෂා කිරීම, බෙදුම්වාදයට හිස එසවීමට නොදෙව්, ව්‍යවස්ථා මර උගුල‘වැනි දෑ ඊට අඩංගුය. ඒ අනුව අඩංගුවේ පවත්නා මෙම සටන්පාඨ හරහා රාජපක්ෂවාදීන් ද, ශ්‍රීලනිපයේ ජාතිවාදී, ආගම්වාදී පිරිස් මෙන්ම ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ පිරිස් තමා වෙත දිනාගැනීමට හැකිවෙතැයි රතනහිමියන් කල්පනා කරනු ඇත. අනෙක් අතට රතනහිමියන් දූෂණයට, වංචාවට විරුද්ධය. ඒ අර්ථයෙන් ජනවාරි 8ට පෙර සිහිනදුටු ‘යහපාලන ප්‍රතිපත්ති‘පිළිබඳ තව දුරටත් විශ්වාසය තබා ඇති පිරිස් ආකර්ශනය කර ගැනීමට තමාට හැකිවෙතැයි උන්වහන්සේ කල්පනා කරනු ලබන්නේ නම් ඒ පිළිබඳ අප පුදුමයට පත්විය යුතු නොවේ. ‘ස්වාධීන කොමිෂන් සභා ස්ථාපිත කරනු ලැබුවද, විගණන කොමිෂන් සභාව හා ප්‍රසම්පාදන කොමිෂන් සභාව ස්ථාපිත කිරීමට තවමත් හැකියාවක් ලැබී නොමැති බවටත්, යුද්ධය ජයග්‍රහණය කරනු ලැබුවද, උතුරේ ජනයා දිනාගත හැකි වැඩපිළිවෙළක් මේ රජයට වුවද නොමැති බවත්, ඒ සඳහා ජාතික වැඩසටහනක් අවශ්‍යව ඇති බවත් එදින රතනහිමියන් අවධාරණය කරනු ලබන්නෙ එහෙයිනි. එතෙකුදු නොනැවතී පැරණි හෙළ උරුමයේ ජාතිවාදී අදහස්වලට සපුරා එරෙහිව යමින්
උතුරේ ජනයාට වගා කටයුතු සඳහා ඔවුන්ගේ ඉඩම් ලබාදිය යුතුව ඇති බවත්, ඒ සඳහා ඉඩම් කොමිෂන් සභාවක් ක්‍රියාත්මක කිරීම වඩාත් සුදුසු බවත් රතනහිමියන් පෙන්වාදී තිබුණි. මේ ආකාරයෙන් අංශය අනූවක් නැමෙනසුළු අදහස් මගින් වමේ පිරිස්ද, ශ්‍රීලනිප ෆෙඩරල්වාදීන්, ප්‍රගිතිශීලින්, සිවිල් සමාජය දිනාගැනීමට හැකිවෙනු ඇතැයි උන්වහන්සේ කල්පනා කරනු නිසැකය. කෙටියෙන් පැවසුවහොත් රතනහිමියන් විසින් මේ මොහොතේ උපක්‍රමයක් ලෙස ‘සිංහයන් සමග දඩයමේ යමින් හාවුන් සමග සෙල්ලම් කිරීම‘ ආරම්භ කර තිබේ. එම ක්‍රියාව සඳහා ඕමල්පේ සෝභිත හිමියන් කියූ ලෙස පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ධූරයෙන් ඉවත්විය නොහැකිය. මන්ද එලෙස ඉවත් වුවහොත් මෙම දෙපාර්ශවයේම ඉලක්කගත පිරිස් විසින් තමාව නොසලකා හරින බව රතනහිමියන් අන් හැමටත් වඩා තම දේශපාලන ඉතිහාසයෙන්ම උගෙන ඇති බැවිනි.
ස්වාධීනත්වය ප්‍රකාශ කිරීමෙන් පමණක් මින් ඉදිරියට නිහඬව සිටීමට රතනහිමියන්ට හැකියාවක් නැත. තම පැවැත්ම සඳහාද, කේවල් කිරීමේ බලය වැඩිකර ගැනීම සඳහාත් මුලින් කී ආකාරයට දූෂණ විරෝධී ප්‍රගිතිශීලි පිරිස් මෙන්ම ජාතිවාදී ආගම්වාදී පිරිස්ද වැඩි වශයෙන් තමා වෙත දිනාගැනීමට උන්වහන්සේට සිදුවනු ඇත. ඒ සඳහා සතියකට වරක් මාධ්‍ය හමුවක් පැවැත්වීම පමණක් ප්‍රමාණවත් නොවේ. ප්‍රසිද්ධ රැස්වීම්, පෝස්ටර් ව්‍යාපාර, ඊනියා සිවිල් සමාජ නියෝජිතයින් හරහා සම්මන්ත්‍රණ, උද්ඝෝෂණ ව්‍යාපාර ආදිය සංවිධානය කිරීමට ද උන්වහන්සේට සිදුවේ. මේ සියල්ල තනිව සිදුකිරීමේ හැකියාවක්ද උන්වහන්සේට නැත. ඒ නිසාම අන්ත දෙකක මැද්දේ සිටගෙන දෙපාර්ශවයෙන්ම හොඳ හිත දිනාගැනීමද අතිශය වැදගත්ය. එසේ නොවුණහොත් ‘වස විසෙන් තොර‘වගාවක් සඳහා ගෙනගිය වැඩපිළිවෙලට වූ දෙයම මෙම දේශපාලන හැරවුමටත් සිදුවීම නොවැළැක්විය හැකිය.
රතනහිමියන්ගේ ක්‍රියාකලාපයේ හා වැඩපිළිවෙලෙහි අවසන් අරමුණ කුමක් විය හැකිද? එය අනිවාර්යෙන්ම 2020 ජනාධිපතිවරණයයි. තමාගේ බලපෑම් කිරීමේ හැකියාව ඉහළ අගයක තබා ගනිමින් අපේක්ෂකයාගේ ජයග්‍රහණයට තල්ලුවක් දීමත්, ඒ ආනිසංසයෙන් තමාට වරප්‍රසාද දිනා ගැනීමත් විය හැකිය. අපේක්ෂකයා ‘චම්පික රණවක‘ විය හැකියයි ද, චම්පිකගේ මුට්ටිය රතනහිමියන් විසින් දමා බලා ඇති යයිද බවට පළවන අදහස් උදහස්ද නැතුවා නොවේ. එය එසේම යයි අනුමාන කරන්නට තරම් සාක්ෂි මේ මොහොතේ හිඟය. අනෙක් අතට රතනහිමියන්ද දිගු කාලීන, ස්ථාවර ප්‍රතිපත්තියක පිහිටා සිටින්නෙක් නොවේ. පටිසෝතගාමීව මෙන්ම අනුසෝතගාමීවද , පොදු දේශපාලන න්‍යාය පත්‍රවල මෙන්ම පටු දේශපාලන අරමුණු සමගද කටයුතු කළ ඉතිහාසයක් උන්වහන්සේට හිමිය. එහෙත් දේශපාලන පිටියේ කොතැනක කවුරුන් සමග ක්‍රීඩා කළද, රතනහිමිගේ භූමිකාව සුළු කොට තැකීම නොකළ යුතු බැව් අපගේ හැඟීමය.
No comments:
Post a Comment